In gesprek met … John Groenenberg, medewerker onderhouds- en servicedienst Kroon & de Koning
Deze zomer beleefde hij zijn laatste bouwvak. Aan de vooravond van zijn aanstaande pensionering kijkt John Groenenberg (56) met een goed gevoel terug op zijn loopbaan in de bouw. “Ik ben trots dat ik 40 jaar ben gebleven. Ik hou van vastigheid en heb altijd plezier gehad in wat ik deed: in de uitvoering, in planning en in de buitendienst. Na deze zomer ben ik voor het eerst eigen baas.” Hoogste tijd voor een gesprek.
Terugkijkend is hij over een ding heel duidelijk. Hij voelde nooit de ambitie om bijvoorbeeld opzichter of uitvoerder te worden. “Het heeft mij nooit zo getrokken. Ik ben veel liever met m’n handen bezig en samen trots zijn op het resultaat van wat je met elkaar hebt neergezet.” Zijn motto – ‘wees nieuwsgierig en doe het dan gewoon’ – hoor je terug in zijn verhaal en zie je terug in zijn werk en zeker ook daarbuiten.
Direct na de LTS begon Groenenberg op 17-jarige leeftijd als timmerman in een werkplaats waar kozijnen werden gemaakt en ging hij één dag in de week naar school. Daar leerde hij kozijnen stellen, kwam zodoende op de bouwplaats en ontdekte dat daar zijn toekomst lag. “Ik ben een buitenmens en deins niet terug voor kou en regen. Ik liep met de uitvoerder mee en leerde heel veel in de praktijk door vragen te stellen en het daarna zelf te doen. Fundering, gevels, kozijnen, dakwerk: we deden het allemaal zelf en met elkaar. We waren altijd met dezelfde ploeg.”
Met de komst van de onderaannemers is het karakter van dat werk veranderd, heeft hij gemerkt. “Hamer en zaag zijn niet meer nodig, aftimmeren is er niet meer bij, alles wordt kant en klaar aangeleverd en onderaannemers zijn de uitvoerders van nu. Het moet en kan daardoor allemaal sneller. Maar de onderlinge band is veel minder.”
De veelzijdigheid die hij in al die jaren heeft ontwikkeld, komt ook weer van pas in het ‘servicewerk’ dat hij doet bij Kroon & de Koning. “We hebben een leuk team en pakken allerhande onderhouds- en servicewerkzaamheden op. Als er na oplevering nog wat moet gebeuren, komen wij in actie. In geval van lekkages of weigerende sloten, kitwerk of vochtproblemen. Gisteren waren we nog druk met het impregneren van een garagemuur. Om te voorkomen dat de stevige regenbuien van de afgelopen tijd voor vochtklachten kunnen gaan zorgen.”
In september gaat hij vervroegd met pensioen. Hij ziet daar eerlijk gezegd ook wel naar uit. Het werk en de collega’s zal hij zeker gaan missen, de lichamelijke belasting allerminst. “Negen jaar lang bracht ik gipsplaten-plafonds aan, met slijtageklachten tot gevolg. Ik heb last van verkalking in een schouderblad en een chronisch pijnlijke pees. Met stempels en steigers slepen, daar ben ik mee gestopt.”
Waar hij zeker mee verdergaat is zijn ‘een-beetje-uit-de-hand-gelopen’ hobby. Hij reist nogal wat rond om de mooiste natuurfotografie te maken. In 2010 tijdens een vakantie in Zuid-Afrika begonnen met een simpel cameraatje, zoekt hij nu rustige plekken om met macrolens en 600 mm telelens de mooiste dieren vast te leggen. Drie grotere reizen maakte hij sinds die tijd. Hij fotografeerde in Afrika, op Cuba en Sri Lanka en rond de Noorse fjorden. “De natuur geeft mij rust en ontspanning. Met een ‘maat’ kan ik uren in een kijkhut zitten in Spanje of Nederland.” En ook hier past hij weer zijn motto toe: wees nieuwsgierig en doe het gewoon. Met af en toe een workshop, heel veel lezen en proberen heeft hij zijn ‘skills’ verder ontwikkeld. “Ik kom thuis met duizenden beelden, selecteer ze en doe zo min mogelijk nabewerking. Alleen de belichting wil ik wel eens aanpassen. De mooiste platen deel ik op Facebook en Instagram.”
Ver weg is voor Groenenburg overigens helemaal geen voorwaarde voor goede natuurfotografie. “Een bij of rupsje in de tuin, de koikarpers in mijn vijver, ook daar heb ik prachtige beelden van gemaakt.” Hij zet zijn onderwerpen het liefst op de gevoelige plaat in hun natuurlijke omgeving. En die onderwerpen zijn geen mensen. Elke vraag om portretfotografie te maken, slaat hij daarom ook direct af. “Vroeger op de lagere school ging ik al vogels spotten met de meester.”
Een volgende reis naar Gambia, staat al gepland voor januari. Het wordt inmiddels zijn achtste bezoek aan het kleine Afrikaanse land. “We slapen steeds in hetzelfde hotel en nemen voetballen mee voor de kinderen. Ik ga met een gids op zoek naar de mooiste plekken in het binnenland. Er is nog zoveel te ontdekken.” Zijn ogen glinsteren en zijn gedachten zijn al daar, zo lijkt het.
Twee weken na de bouwvak start ‘zijn nieuwe leven’. “Dan is het precies 40 jaar, is de cirkel mooi rond.”
